نگاهی به سوابق حسن روحانی (بخش سوم)

حسن روحانی و فتنه ۸۸

محمد علی ابطحی، مسئول دفتر سید محمد خاتمی در دولت اصلاحات، در جریان دادگاه خود در سال ۸۸ اظهار می دارد: [در ماجرای فتنه پس از انتخابات ریاست جمهوری ] تحلیل مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت [به مدیریت حسن روحانی ] این بود که آقای خامنه ای فقط با ریختن مردم در خیابان ها خواهد ترسید. بخش سیاست خارجی مرکز، همین استراتژی را به خارج منتقل می کردند که در ایران باید مقاومت کرد تا رهبری بترسد و تسلیم [فتنه گران و کودتاچیان] شود.^۱

عبدالعزیز رضوانی، طی مقاله ای در هفته نامه ۹ دی می نویسد: «مشاور و مسئول کمیته حقوقی ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی در سال ۸۸، فردی بود به نام اردشیر امیرارجمند. وی هم چنین با مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام ـ تحت مدیریت حسن روحانی ـ نیز مرتبط بود. مادر وی که عضو گروهک منافقین بوده در سال های اخیر در فرانسه اقامت داشته و با سلطنت طلبان نیز همکاری می کرده است.»^۲

اردشیر امیر ارجمند بیش از ۱۸ سال در کنار میرحسین موسوی بوده است. برادر وی عضو شورای مرکزی ستاد اطلاعاتی منافقین مستقر در اروپا بوده است. او و خانواده اش در پاریس در منزلی زندگی می کنند که دولت فرانسه برای آنها اجاره کرده و همه مخارج آنها را نیز تأمین می کند.^۳

اردشیر امیر ارجمند به سرویس اطلاعاتی فرانسه وصل بوده و اطلاعات داخل کشور را به آنها می داده است. وی در سال ۸۸ از کشور گریخت و به فرانسه نزد برادرش منصور امیر ارجمند که از اعضای گروهک منافقین بود، رفت.^۴

 

اردشیر امیر ارجمند در سال ۸۹ سفری نیز به اسرائیل داشته و با سرویس اطلاعاتی رژیم صهیونیستی یعنی موساد نیز ارتباط گرفته است.^۵

محمد علی ابطحی، در مورد تلاش هاشمی رفسنجانی برای کنار زدن احمدی نژاد، گفته بود: «بیت هاشمی رفسنجانی از خودش تا فرزندانش و همسرش، فشار اصلی را داشتند که احمدی نژاد رأی نیاورد. نظریه هاشمی این بود که هر کس که میتواند احمدی نژاد را به زمین بزند، باید مورد حمایت قرار گیرد. هیچ شرطی هم نداشت. تمام سرمایه مالی این کار را هم متقبل شده بود. یکی دیگر از نظریه پردازان جدی سقوط احمدی نژاد و رأی آوردن کسی دیگر به جای او، دکتر حسن روحانی بود. طرح این موضوع که یا پیروزی و جشن و رو کم کنی جدی احمدی نژاد، یا اعلام تقلب و ایجاد اغتشاش برای کشاندن انتخابات به دو مرحله ای بودن، در دستور کارشان قرار داشت.»^۶

حسن روحانی طی سخنانی در اردیبهشت ۹۲ در دانشگاه آزاد، با کنایه به رهبری نظام که مکرراً از قضایای سال ۸۸ با عنوان فتنه یاد می کردند، می گوید: «اگر همچنان بعضی ها اصرار کنند که از لفظ فتنه در این رابطه استفاده کنند، بنده هم مجبور می شوم خیلی از مسائل را که صلاح نمی بینم در این مقطع آن را بازگو کنم، به زبان بیاورم، که ممکن است به مذاق خیلی ها خوش نیاید.»^۷

محمدجواد ظریف نیز بهمن ۹۲ در گفتگو با شبکه تلویزیونی فونیکس در سفر به آلمان، از «تعهد» حسن روحانی در زمینه رفع حصر دو تن از سران فتنه، سخن به میان آورده بود. ظریف بدون اینکه نامی از میرحسین موسوی و مهدی کروبی ببرد، گفته بود که آزادی آنها از وعده‌های رئیس‌جمهور منتخب، حسن روحانی بوده است. وی گفت که رئیس‌جمهور ایران تعهد کرده که این دو شخصیت معترض از حصر آزاد شوند و او به تعهد خود وفادار است.^۸ همچنین حسن روحانی در یک کنفرانس خبری خود با اصحاب رسانه، به موضوع ممنوع التصویری رئیس دولت اصلاحات توجه ویژه ای کرد و از رئیس جمهور اسبق، با عنوان «حضرت سید محمد خاتمی» یاد کرد. وی این ممنوعیت را به نوعی شوخی تشبیه کرد و آن را غیرقانونی خواند.

حسن روحانی در سفر استانی به یزد نیز در سخنرانی خود بار دیگر به نام رئیس دولت اصلاحات اشاره کرد و به زعم خود، تابوشکنی را در این زمینه تداوم بخشید. وی در نشست خبری خود با اصحاب رسانه ها در پاسخ به سوال خبرنگار یک روزنامه زنجیره ای درباره ممنوع التصویری رئیس جمهور اسبق، گفت: «در شورای عالی امنیت ملی هیچگونه مصوبه ای مبنی بر ممنوع التصویری “حضرت آقای خاتمی”، رئیس دولت های هفتم و هشتم جمهوری اسلامی وجود نداشته و ندارد. ضمن اینکه اگر مصوبه ای هم باشد غیر قانونی است. این گونه حرف ها بیشتر به شوخی شبیه است»! ^۹

این اظهارات روحانی بدون پاسخ نماند و غلامحسین اژه ای، سخنگوی قوه قضاییه، در واکنش شدیدی، بار دیگر مصوبات شورای عالی امنیت را به رئیس جمهور یادآور شد: «این فرموده آقای روحانی که این موضوع را بدون مصوبه و بی اساس خوانده است یا براساس مشغله زیاد است که ایشان یادشان رفته یا اینکه مطلب را جدی نگفته و شوخی گفته است. البته حتی اگر این مصوبه هم نبود دادستانی خودش دستور قضایی داده بود و براساس اختیاراتش این موضوع را به رسانه‌ها اعلام کرده و همچنان به قوت خودش باقی است.»^۱۰

این مواضع آقای حسن روحانی در حالی است که این دو نفر به همراه تعداد دیگری از چهره های مطرح سیاسی در سال ۱۳۸۸، با پشتیبانی گسترده سازمان های جاسوسی آمریکا و انگلیس، در صدد انجام طرح خائنانه براندازی نظام و ساقط کردن رهبری نظام بودند. مقام معظم رهبری درتاریخ ۱۲ آبان ۱۳۸۹ با اشاره به ماجرای فتنه ۸۸ و برخی توطئه های پشت پرده، می فرمایند: «چند سالی که بگذرد، آن وقت قلم های بسته شده آگاهان بین المللی روان خواهد شد، باز خواهد شد ،…آن روز خواهید خواند که چه توطئه بزرگی پشت فتنه سال ۸۸ بود. این فتنه خیلی چیز مهمی بود؛ قصدشان خیلی قصد عجیب و غریبی بود. در واقع می خواستند ایران را تسخیر کنند».^۱۱

جورج سوروس، طراح و حامی مالی انقلابهای مخملی نیز در ۲۰ شهریور ۸۸، طی سخنانی در نیویورک، پرده از ارتباط کودتاگران با مؤسسه جامعه باز ـ وابسته به سوروس ـ برداشت و گفت: «با حضور رهبران هوشیاری چون خاتمی و موسوی، انقلاب سبز ایران پیشرفت های اعجاب آوری را در ماه های اخیر داشته است… امیدوارم با پیشروی انقلاب سبز ایران و همکاری و ارتباط گسترده رفرمیست های ایرانی با مؤسسه جامعه باز، ساختاری دموکراتیک را در ایران پایه گذاری نماییم.»^۱۲

مدت ها پس از شکست انقلاب رنگی یا همان فتنه ۸۸، سید محمد خاتمی که خود یکی از صحنه گردانان اصلی فتنه ۸۸ بود، چنین اعتراف می کند: «جنبش سبز شکست خورده و به انحراف کشیده شده است. ما حرکتی را شروع کردیم که به تقابل با نظام انجامید و اصلاحاتی که برای آن خون دل خورده بودیم را در مسیر براندازی قرار دادیم.»^۱۳

در سال ۸۸، جزوه ای تحت عنوان “منشور راهبردی جنبش سبز” منتشر شد. این منشور توسط محمدرضا تاجیک ـ تحصیل کرده انگلیس و مشاور سیدمحمد خاتمی و میرحسین موسوی ـ، نگاشته شده بود. بنا به تصریح متن این منشور، هدف نهایی جنبش سبز، سقوط نظام جمهوری اسلامی بوده است.^۱۴

همچنین حجت الاسلام مهدی طائب، طی سخنانی در تاریخ سوم دی ۱۳۸۸، از طرح فتنه گران برای تغییر نظام و رهبری، چنین می گوید: «بهزاد نبوی در زندان گفت: تقلبی در کار نبود. قرار بود موسوی را رئیس جمهور کنیم و خاتمی را به جای رهبری قرار دهیم و قانون اساسی را عوض کنیم، تا نظام نیز عوض شود.»^۱۵

همان گونه که ملاحظه می گردد، هدف اصلی توطئه گران، برکناری رهبری و تغییر قانون اساسی ـ یعنی تغییر نظام جمهوری اسلامی ـ بوده است. توجه داشته باشیم که بهزاد نبوی همان کسی است که در شهریور سال ۱۳۶۰، سازمان اطلاعاتی روسیه، خبر ارتباط وی با سازمان سیا را داده بود.

پس از یک سری بررسی های اطلاعاتی مشخص می شود که میرحسین موسوی از چند سال قبل از انتخابات ۸۸، در فکر براندازی نظام بوده است. در این راستا، مشاور وزیر اطلاعات طی مصاحبه ای در سال ۸۹، از طرح میر حسین موسوی در سال ۸۵ برای براندازی نظام، چنین می گوید: «میرحسین موسوی و دوستانش در جلسه ۲۵ فروردین ۱۳۸۵، استراتژی خود را “اجتماعی کردن گفتمان” ذکر می کنند و گفتمان را نیز “جنگ برای بازپس گیری مواضع از دست رفته” تعریف می کنند. دقیقاً شش ماه بعد، یعنی در تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۸۵، مجدداً در جلسه ای با مسئولیت شخص موسوی، موضوع براندازی نرم نظام را صریحاً مطرح می کنند و می گویند: اسقاط نظام از طریق بازتولید انقلاب ۱۳۵۷ غیر ممکن است؛ اما پاشنه آشیل نظام، انقلاب نرم است.»^۱۶

محمد علی ابطحی، مسئول دفتر سید محمد خاتمی، در اعترافاتش در سال ۸۸ در دادگاه، به هدف اصلی توطئه گران ـ یعنی حذف رهبری نظام ـ چنین اشاره می کند: «تردیدی نیست که جهت گیری اصلی آشوب های اخیر پس از انتخابات و تمهیدات آن در قبل از انتخابات، دارای هدف روشن حذف رهبری نظام بوده است.»^۱۷

هنری کیسینجر صهیونیست، وزیر خارجه اسبق آمریکا، در یک سخنرانی در سال ۸۸ خواستار پشتیبانی مستقیم و مداخله آمریکا در امور ایران در راستای حمایت از میرحسین موسوی شد. وی جریان حامی موسوی را تنها راه آمریکا برای خاتمه دادن به عمر حکومت ایران دانست.^۱۸

آدام ارلی، سخنگوی سابق وزارت خارجه آمریکا، نیز گفته بود: «همین حالا هم این موضوع پنهانی نیست که ما از موسوی و خاتمی حمایت می کنیم؛ اما علنی شدن این حمایت هم زمان با اعمال تحریم ها، می تواند این فایده را داشته باشد که مردم ایران به این نتیجه برسند که تنها راه رهایی از تحریم ها، گرایش به این افراد است.»^۱۹ فرح پهلوی ـ بیوه شاه معدوم ـ نیز در اسفند ۸۸ در گفت و گو با شبکه سعودی العربیه با تعریف و تمجید از موسوی و کروبی گفت: «آقایان موسوی و کروبی بسیار شجاعند. آنها از جان گذشتگی زیادی از خود نشان دادند و من از طریق اینترنت از آنها پشتیبانی می کنم.»^۲۰

و سرانجام بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی، در تیر ماه ۸۸ طی سخنانی می گوید: «ما موسوی و جریان سبز را تحسین می کنیم و برخورد حکومت ایران با آنان را محکوم می نمائیم. آنها مورد احترام ما هستند.»^۲۱

این حمایت ها در سال های بعد نیز همچنان ادامه می یابد. مثلاً وندی شرمن معاون وزیر خارجه آمریکا، در تاریخ ۱۵ بهمن ۹۲ در جلسه استماع کمیته روابط خارجی مجلس سنای آمریکا، با دخالت گستاخانه در امور داخلی ایران گفت: «ما از ایران می خواهیم تمام زندانیان سیاسی را آزاد کند، از جمله میرحسین موسوی و مهدی کروبی را که نزدیک به سه سال است که بدون اتهام سیاسی در بازداشت خانگی به سر می برند.»^۲۲

وزارت خارجه آمریکا نیز در اقدامی مداخله جویانه، با صدور بیانیه ای بار دیگر خواستار آزادی موسوی و کروبی شد و از ایران خواست که به حصر آنها پایان دهد.^۲۳

مقام معظم رهبری نیز در دیدار با مردم آذربایجان شرقی در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۳۹۲ فرمودند: «ملت ایران از کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ تا سال ۱۳۵۷ و از پیروزی انقلاب اسلامی تا کنون، همواره با خباثت ها، آزارها، توطئه ها و تحریم های آمریکا مواجه بوده است که آخرین مورد آن حمایت وقاحت آمیز رئیس جمهور آمریکا از فتنه گران سال ۸۸ بود و اخیراً هم بار دیگر اعلام حمایت کردند.» ^۲۴

با توجه به موارد فوق، ملاحظه می گردد که آقای حسن روحانی خواهان رفع حصر و رفع ممنوع التصویری کسانی است که دارای این مشخصات می باشند:
۱ – به دنبال براندازی جمهوری اسلامی و تغییر نظام بودند.
۲ – به دنبال حذف رهبری نظام بودند.
۳ – با سازمان های جاسوسی آمریکا و انگلیس در ارتباط بودند.
۴ – از حمایت های مستقیم و آشکار مقامات آمریکایی، انگلیسی و اسرائیلی برخوردار بودند.
۵ – از حمایت های مستقیم سلطنت طلبان و سایر گروهک های ضد انقلاب برخوردار بودند.

 

 

پیامدهای ریاست جمهوری حسن روحانی

۱- توافقات هسته ای

پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، بلافاصله مذاکره با ۱+۵ و در رأس آنها دولت آمریکا، در موضوع هسته ای شروع شد. پس از چند ماه، آقای حسن روحانی در تاریخ سوم آذر ۱۳۹۲، خبر توافق ژنو را به عنوان یک موفقیت و پیروزی بزرگ، اعلام کرد. اما جالب است بدانیم که محورهای اصلی توافق ژنو، چند ماه قبل از آن، از سوی مرکز مطالعات امنیت ملی اسرائیل ارائه شده بود.^۲۵

معنای این امر آن است که متن توافق ژنو، با همکاری مشترک آمریکا و اسرائیل و برای تأمین منافع نامشروع آنان، تهیه شده بود. با این وجود، آقای روحانی و آقای محمد جواد ظریف ادعا کردند که صهیونیست ها از این توافق عصبانی و ناراضی هستند!

اما بر خلاف ادعای این آقایان، جان کری وزیر امور خارجه آمریکا، پس از اعلام توافق ژنو و در پی ملاقات با نخست وزیر رژیم صهیونیستی، بار دیگر تأکید کرد که واشنگتن و رژیم صهیونیستی در زمینه برنامه هسته‌ای‌ایران، کاملاً هماهنگ هستند.^۲۶

در اردیبهشت ۱۳۹۳ نیز یک هیئت بلندپایه آمریکایی متشکل از سوزان رایس مشاور امنیت ملی کاخ سفید، وندی شرمن معاون وزیر خارجه، دیوید کوهن معاون وزیر خزانه داری، درک کولت معاون وزیر دفاع، آوریل‌هاینس معاون رئیس سازمان سیا، ژنرال دیوید گلدفین رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، فیل گوردون مشاور ویژه رئیس جمهور، و دن شاپیرو سفیر آمریکا در اسرائیل، به اسرائیل سفر کرده و با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر، شیمون پرز رئیس جمهور و یوسی کوهن مشاور امنیت ملی اسرائیل، دیدار کردند. در‌این دیدار، هیئت آمریکایی گزارش تلاش‌های گروه ۱+۵ در موضوع هسته‌ای ‌ایران را به مقامات اسرائیلی ارائه کردند.^۲۷

همان گونه که ملاحظه می گردد، مقامات آمریکایی در موضوع مذاکرات هسته ای با ایران، کاملاً هماهنگ با اسرائیل عمل می کردند. لذا ادعای اینکه اسرائیل با توافق هسته ای مخالف بوده، یک ادعای مضحک و خنده دار و صرفاً برای فریب دادن ملت مسلمان ایران بوده است. اما آنها که منافع خود را در پنهان کردن مسائل از مردم می دانستند، سعی می کردند با تحریف حقایق، به مردم بگویند که منتقدین توافق هسته ای، با اسرائیل همسو هستند!
در تاریخ ۱۳ فروردین ۱۳۹۴ خبر توافق لوزان نیز به عنوان یک موفقیت بزرگ دیگر اعلام شد و باز هم آقای روحانی ادعا کرد که صهیونیست ها از این توافق ناراحت هستند!

چند ماه بعد، در تاریخ ۲۳ تیر ۱۳۹۴، آقای حسن روحانی، خبر توافق وین یا همان برجام را نیز به عنوان بزرگترین پیروزی دیپلماتیک قرن! اعلام کرد. بعد هم سعی کردند تا وانمود کنند که اسرائیل از توافق برجام به شدت عصبانی می باشد! اما اسحاق بن اسرائیل، از ژنرال های ارتش اسرائیل، یک روز بعد از توافق وین یا همان برجام، گفت: «برخلاف آنچه که مقامات دولتی تصور می کنند، توافق وین، توافق بد و خطرناکی برای اسرائیل نیست. من با اطمینان به شما می گویم که این توافق بدی برای ما نیست. به عقیده من، توافق وین، ایران را از دسترسی به بمب هسته ای دور می کند و همان طور که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا گفت، این توافق خطر هسته ای ایران را دست کم برای یک تا دو دهه دور می کند. چون با توجه به محدودیت هایی که در بخش غنی سازی هسته ای ایران اعمال خواهد شد، ایران دست کم نمی تواند تا ۱۵ سال آینده به سلاح هسته ای دسترسی پیدا کند و این به نفع اسرائیل است.»

خانم وندی شرمن، معاون وزیر خارجه آمریکا نیز بعد از توافق وین در سال ۹۴، فاش می کند که توافق برجام، محصول همکاری مشترک آمریکا و اسرائیل بوده است. وی در جمع خبرنگاران گفت: «کارشناسان آمریکایی و اسرائیلی در یک سال گذشته با هم مشورت کرده اند و اسرائیل بر بخش های قابل توجهی از توافق هسته ای با ایران، تأثیر گذاشته است.»^۲۸

وندی شرمن که برای توافق هسته ای با ایران، به مدت ۲۷ روز متوالی در وین بوده، اظهار داشت: «در طی این ۲۷ روز، سه بار با یوسی کوهن، مشاور امنیت ملی نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل، صحبت کردم.»^۲۹

برخلاف آنچه که حسن روحانی ادعا می کرد که نتانیاهو از توافق وین یا همان برجام ناراضی است، شبکه خبری بلومبرگ، در تاریخ اول آذر ۹۵ گزارش داد که: بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که در حال تدوین راهبردش در قبال ایران در دوران ریاست‌جمهوری «دونالد ترامپ» است، به دنبال اقناع وی برای عدم ابطال توافق هسته‌ای ایران و گروه ۱+۵، یا همان برجام، است. نتانیاهو از اینکه ممکن است ترامپ توافق برجام را لغو کند، نگران بوده و می خواهد وی را قانع سازد تا برجام را کنار نگذارد.^۳۰

باید توجه داشت که خواسته های رژیم صهیونیستی در طی مذاکرات دو ساله هسته ای، که از طریق دولت آمریکا و متحدین آن دنبال می شد، عبارت بودند از:
۱- برچیدن سانتریفیوژهای مخصوص غنی سازی ۲۰ درصد
۲- از بین بردن اورانیوم های تولید شده ۲۰ درصد
۳- محدود کردن سطح غنی سازی کشور به حدود سه و نیم درصد
۴- تعطیل کردن کارگاه های ساخت سانتریفیوژ
۵- برچیدن بخش اعظم سانتریفیوژهای نصب شده در سایت نطنز و سایت فردو
۶- فرستادن بخش اعظم اورانیوم های غنی شده در کشور به خارج از کشور
۷- تعطیل کردن راکتور آب سنگین اراک و نابودی قلب راکتور اراک
۸- عدم ساخت تأسیسات بازفراوری سوخت مصرف شده
۹- ارائه اطلاعات سرّی هسته ای کشور به بازرسان ( جاسوسان ) آژانس
۱۰- پذیرش اجرای پروتکل الحاقی
۱۱- پذیرش بی سابقه ترین رژیم بازرسی های شبانه روزی از تأسیسات هسته ای کشور
۱۲- استقرار یک سیستم گسترده و وسیع جاسوسی در تأسیسات هسته ای تحت عنوان بازرسین آژانس ( آقای روحانی و ظریف پذیرفتند که ۱۳۰ الی ۱۵۰ نفر از بازرسین آژانس که معمولاً جاسوسان وابسته به آمریکا و انگلیس و اسرائیل هستند، در سایت های هسته ای ما مستقر شوند.)
۱۳- پذیرش دروازه نفوذی به نام ” کارگروه خرید” در توافق هسته ای ( این کارگروه، ظرف مدت کوتاهی نه تنها باعث نابودی صنعت هسته ای کشور می شود، بلکه بسیاری از صنایع دیگر کشور و حتی مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی کشور را نیز نابود خواهد کرد.)
۱۴- پذیرش دروازه نفوذی به نام ” کمیسون مشترک ” ( عملکرد این کمیسیون به همراه عملکرد کارگروه خرید، علاوه بر نفوذ همه جانبه دشمن، به از بین رفتن استقلال و حاکمیت ملی جمهوری اسلامی ایران منجر خواهد شد.)
از آنجا که دولت یازدهم با همه ی موارد فوق موافقت و بسیاری از آنها را نیز اجرایی کرده، یعنی رژیم صهیونیستی به اغلب خواسته هایش در طی مذاکرات هسته ای، دست پیدا کرده بود.
همان گونه که در فوق ملاحظه گردید، دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی در موضوع هسته‌ای‌ایران، کاملاً با یکدیگر هماهنگ بوده، توافق های هسته ای نیز در هماهنگی کامل میان آمریکا با رژیم صهیونیستی و علیه منافع ملی جمهوری اسلامی‌ایران، تنظیم شده بود. حال باید سؤال کرد که چه کسانی در راستای منافع رژیم صهیونیستی و همسو با نتانیاهو قدم برداشتند؟!

 

۲- عدم تحقق وعده های داده شده

آقای حسن روحانی طی دوران چهار ساله خود، بارها از اجرای وعده های خود خبر داده بود، اما مردم در عمل، چیز دیگری را می دیدند. روحانی در تاریخ ۲۵ فروردین ۱۳۹۶ مجدداً از اجرای وعده های داده شده خبر داد و مطالبی را بیان کرد که غالباً صحت نداشتند. در این رابطه، حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه کیهان، طی مقاله ای در روزنامه کیهان، با اشاره به سخنان آقای حسن روحانی در تاریخ ۲۵ فروردین ۹۶، نوشت: «آقای رئیس‌جمهور، بعد از ثبت‌نام برای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، بار دیگر و برای چندمین‌بار به نمونه‌هایی از دستاوردهای دوران چهارساله ریاست‌جمهوری خویش اشاره کرده و موفقیت‌هایی را برشمردند که با عرض پوزش از ایشان باید گفت نه فقط تقریباً هیچیک از آنها واقعیت ندارد، بلکه تمامی شواهد و مستندات موجود از نتیجه‌های معکوس نیز حکایت دارند و تعجب‌آور است که آقای دکتر روحانی «از دست‌داده»‌های دولت خویش را «دستاورد»! معرفی می‌کنند! در این وجیزه به چند نمونه اشاره‌ای گذرا ـ و صد البته، مستند و غیرقابل تردید ـ خواهیم داشت.

۱- آقای روحانی در اظهارات خود مانند گذشته، به جای آن که سخنان خود را با استدلال و شاهد و سند همراه کنند، به استعاره و تشبیه روی آورده و مثلاً درباره برجام گفته‌اند؛ «هووهایی که بارها به قصد کشتن این فرزند، یعنی برجام تصمیم گرفته بودند، نمی‌توانند سرپرست خوبی برای آن باشند، بلکه همان‌هایی که تمام تلاش شبانه‌روزی خود را برای این توافق کردند باید مسیر را تا آخر ادامه دهند! »

کاش جناب روحانی به یکی از دستاوردهای ارزنده و قابل توجه برجام که بارها وعده آن را داده بودند، اشاره می‌کردند و بعد از ضرورت حفظ آن سخن به میان می‌آوردند! ایشان در تاریخ ۲۳ تیر ۹۴ به صراحت اعلام کرده بودند؛ «امروز به ملت شریف ایران اعلام می‌کنم که طبق این توافق، در روز اجرای توافق، تمامی تحریم‌ها، حتی تحریم‌های تسلیحاتی، موشکی هم به صورتی که در قطعنامه بوده، لغو خواهد شد. تمام تحریم‌های اقتصادی شامل مالی، بانکی، بیمه، حمل و نقل، پتروشیمی و فلزات گرانبها، به طور کامل لغو خواهد شد و نه تعلیق. حتی تحریم تسلیحاتی هم کنار گذاشته می‌شود.»

اکنون باید پرسید کدامیک از آن وعده‌ها تحقق یافته است؟ که به قول آقای دکتر روحانی «حفظ آن باید مهم‌ترین مسایل سیاسی، داخلی و اقتصادی باشد»! بدیهی است تشبیهات شعرگونه نمی‌تواند پاسخ این پرسش اساسی باشد. آقای روحانی در جشن هسته‌ای نیز برجام را به ابر باران‌زا تشبیه کرده و گفته بودند؛ «باران رحمت برجام بر مردم نازل شده است»! که بهتر بود می‌فرمودند ابر برجام را با امتیازات فراوانی که دادیم، بارور کردیم ولی به جای آسمان ایران، در آسمان آمریکا باریده است!

۲- آقای روحانی فرموده‌اند؛ «آنچه در سال ۹۲ وعده دادیم که چرخ سانتریفیوژها بچرخد، می‌بینید که مدرن‌ترین سانتریفیوژها یعنی IR8 می‌چرخد و چرخ اقتصاد هم می‌چرخد!»
در ‌این خصوص باید گفت؛ چرخ نزدیک به ۲۰ هزار سانتریفیوژ می‌چرخید ولی دولت شما بیش از ۱۲ هزار سانتریفیوژ را از چرخش انداخت – متن برجام – و چرخ اقتصاد نیز ماجرای دیگری دارد که به آن اشاره خواهیم کرد و اما آقای رئیس‌جمهور درباره سانتریفیوژ IR8تمام ماجرا را نگفته‌اند و آن، این که

الف: فقط یک دستگاه سانتریفیوژ IR8 در اختیار داریم که ساخت آن نیز به دولت کنونی ربطی ندارد بلکه طراحی و ساخت اولیه آن به دست دانشمندان هسته‌ای کشورمان که برخی از آنها در دولت آقای روحانی کنار گذاشته شده‌اند، صورت گرفته بود؛ دانشمندانی که امروزه از سوی برخی کشورهای عربی با حقوق‌های کلان به کار دعوت شده‌اند که خوشبختانه نپذیرفته‌اند.
ب: مطابق برجام، تا ۸ سال و ۶ ماه دیگر فقط می‌توانیم ۲۹ عدد سانتریفیوژ IR8 بسازیم و پس از آن اجازه داده‌اند تا ۳۰ عدد ساخته شود. اما نکته درخور توجه آن که برای آزمایش کارآمدی سانتریفیوژهای IR8 بایستی حداقل ۱۶۴ دستگاه از آن را در اختیار داشته باشیم تا یک خوشه و زنجیره تشکیل داده و تست شوند. بنابراین یک دستگاه IR8 درحالی که حداقل تا ۹ سال دیگر اجازه تولید ۱۶۴ دستگاه را نداریم، چه دستاوردی است؟

آقای روحانی در جای دیگری با افتخار گفته بودند که امروزه می‌توانیم آب‌سنگین صادر کنیم! و توضیح نداده بودند که ۱+۵ ‍ ما را مجبور کرده‌اند [ و در واقع به ما دستور داده اند که ] آب‌سنگین تولید شده خود را به خارج از کشور بفرستیم! کجای این دستاورد است؟!

۳- رئیس‌جمهور محترم خدا را شکر کرده‌اند که آنچه را در سال ۹۲ به مردم ایران وعده داده بودند، عمل کرده‌اند و می‌فرمایند؛ «در سال ۹۲ آنچه به مردم عزیز ایران در انتخابات اعلام کردیم، نجات اقتصاد ایران، احیای اخلاق و تعامل سازنده با جهان بود»! و می‌فرمایند «از رکود تورمی فاصله گرفته‌ایم»! که باید پرسید؛ در کدام عرصه اقتصادی از رکود فاصله گرفته‌ایم؟ تعطیلی نزدیک به ۶۰ درصد کارخانه‌ها و مراکز تولید؟! بیکار شدن انبوهی از کارگران؟! رکود فاجعه‌آمیز در بخش مسکن؟! و…؟!

گفته‌اند، در رشد اقتصادی از منفی ۷ درصد به رشد بالای ۷ درصد رسیده‌ایم و توضیح نداده‌اند که نزدیکترین اقتصاددانان حامی دولت نیز این رقم را حتی با احتساب نفت، فقط در حد ۳ درصد می‌دانند.

فرموده‌اند؛ «از تورم ۴۰ درصد به ۷ درصد در اسفند سال گذشته رسیدیم»! در این خصوص گفتنی است آقای روحانی تاکنون برای تورم قبل از ۹۲ ارقام متفاوت ۴۰ درصد، ۴۵ درصد و ۵۱ درصد را اعلام کرده‌اند که به قول یکی از اقتصاددانان حامی دولت، نشان می‌دهد آمار اعلام شده از سوی ایشان اعتبار چندانی ندارد!

و اما ایشان خود به درستی گفته بودند ملاک تورم جیب مردم است و نه آماری که دولت اعلام می‌کند. آیا جیب مردم تورم را تک رقمی نشان می‌دهد یا به قول آقای محمد هاشمی، میزان واقعی تورم در دولت آقای روحانی، ۵۰ درصد است. این تورم فاجعه‌آمیز را فقط با مراجعه به گذران معیشتی مردم به وضوح می‌توان دید.

۴- آقای روحانی، به افتتاح طرح‌های مختلف نیز اشاره فرموده‌اند که کاش توضیح می‌دادند؛

اولاً؛ آیا برخی از مراکز و به عنوان مثال فلان کارخانه که ۶ سال است افتتاح شده و به کار مشغول است، نیاز به افتتاح مجدد دارد؟ ثانیاً؛ چند درصد از طرح‌هایی که این روزها در آستانه انتخابات، یکی پس از دیگری افتتاح می‌شوند، به دولت ایشان مربوط است؟! ثالثاً؛ آیا افتتاح پشت سرهم این طرح‌ها که برخی از آنها افتتاح مجدد است، به انتخابات ربطی ندارد؟

۵- رئیس‌جمهور محترم از «احیای اخلاق» و «حقوق شهروندی» به عنوان دستاوردهای دیگر دولت خود یاد کرده‌اند که باید پرسید آیا ناسزاها و اتهاماتی نظیر آنچه در پی می‌آید و فقط اندکی از بسیارهاست و در حق منتقدان روا داشته‌اند، نشانه «اخلاق» است؟!

بی‌سواد، بی‌شناسنامه، مزدور، کاسب تحریم، کودک‌صفت، حسود، بزدل، ترسو، جیب‌بر، بی‌قانون، مستضعف فکری، بیکار، متوهم، غوطه‌ور در فساد، سوءاستفاده‌گر، خرابکار، عقب‌مانده، تازه به دوران رسیده، عصر حجری، هوچی‌باز، منفی‌باف، یأس‌آفرین، ناشکر، باید به جهنم بروند، انقلابیون نفهم، یک مشت لات و…!»

۶- آقای دکتر روحانی در اظهارات خود، «شفاف‌سازی» و «آزادسازی» و «گردش اطلاعات» را نیز از جمله دستاوردهای دولت خود نامیده‌اند! که در این خصوص کافی است به این نکته اشاره شود که دولت یازدهم در پنهان‌کاری و پیشگیری از گزارش عملکرد خود به مردم و حتی گزارش به مراکز رسمی و نظارتی نظیر مجلس شورای اسلامی، به اندازه‌ای اصرار داشته است که حتی حامیان دولت از آن با عنوان «دولت محرمانه‌ها»! یاد می‌کنند. نمونه بارز آن خودداری از اطلاع‌رسانی درباره مذاکرات هسته ای بود که به فاجعه برجام منتهی شد و یا جلوگیری از ارائه اطلاعات مربوط به قراردادهای نفتی IPC و…

۷- رئیس‌جمهور کشورمان از «ایجاد اشتغال» در دولت خود یاد کرده‌اند که مخدوش بودن این ادعا نیز مانند بقیه موارد نیازی به شرح و توضیح ندارد و کافی است به خیل بیکاران، چه آنها که در اثر رکود فاجعه‌بار شغل‌ خویش از دست داده‌اند و چه آنان که در پی اشتغال هستند، توجه شود. گفتنی است دولت رسماً اعلام کرده است، کسانی را که فقط یک ساعت در هفته کار می‌کنند نیز در فهرست افراد شاغل جای داده است! ^۳۱

اما رئیس‌جمهور اظهار نظر تعجب‌آور دیگری هم کرد. ایشان در نشست خبری گفت: «ما از پول بانک مرکزی برداشت نکردیم»! این سخنان آنقدر عجیب و غیرواقعی است که صدای اغلب روزنامه‌های حامی دولت را هم در آورد! مثلا روزنامه جهان صنعت که حامی دولت در عرصه اقتصاد است، در متنی اعتراضی با انتقاد از سخنان رئیس‌جمهور نوشت: «با وجود اینکه دولت از بزرگ‌ترین استقراض‌کنندگان شبکه بانکی به شمار می‌رود و در حال حاضر در یکی از بدهکارترین برهه‌های زمانی خود می باشد، اما رئیس‌جمهور افتخار می‌کند که دولت یازدهم اولین دولتی است که بدهی خود را پرداخت می‌کند و مانند سایر دولت‌ها نیست که بدهی‌های خود را برای دولت‌های بعدی می‌گذاشتند!»

خوب است بدانیم که بر اساس آمار رسمی منتشر شده از سوی بانک مرکزی، بدهی دولت به بانک مرکزی که در آغاز دولت یازدهم به ۱۱۰ هزار میلیارد تومان در پایان سال ۱۳۹۲ رسیده بود، اکنون دو برابر شده است! یعنی بدهی ۱۱۰ هزار میلیارد تومانی دولت به بانک‌ها در سال ۹۲، اکنون به ۲۱۰ هزار میلیارد تومان رسیده است! ^۳۲

حسین شمسیان نیز طی مقاله ای در همین زمینه می نویسد: مردم از خود می‌پرسند اگر دولت مدعی ایجاد اشتغال برای ۷۰۰هزار نفر در سال ۹۵ است، این شغل‌ها برای که ساخته شده که فرزندان ما از آن بی‌بهره و بی‌نصیب هستند!؟ اکنون به جرات می‌توان گفت کمتر خانواده‌ای در کشور وجود دارد که از معضل فرزند بیکار رنج نبرده و شرمنده خانه‌نشینی جوانان برومند و تحصیل‌کرده‌اش نباشد. آیا واقعاً ۷۰۰ هزار شغل وجود خارجی دارد!؟ آیا این بازی با آمار، برای مردم نان و آب می‌شود! ؟ یا اینکه دولتمردان از طرح و تکرار آن، فقط و فقط صندوق رأی را نشانه گرفته‌اند! ؟

رئیس‌جمهور در همان نشست خبری داعیه این را دارد که‌: «‌بانک‌های ما در سال ۱۳۹۵، ۴۳ درصد بیشتر از سال قبل به مردم تسهیلات دادند که این رقم خوبی است. آنها ۴۳۰ هزار میلیارد تومان به مردم تسهیلات دادند» اما پای درد دل هر تولید‌کننده ورشکسته‌ای که می‌نشینیم، از فقدان نقدینگی ناله دارد! چه خوب است معلوم شود دریافت کنندگان این حجم تسهیلات بانکی (که معادل یک سوم نقدینگی کشور است)چه کسانی هستند!؟ کدام نورچشمی و کدام کلان بدهکار بازهم موفق به بریدن گوش بیت‌المال شده است!؟ وقتی حدود یکصد هزار میلیارد تومان معوقات بانکی در اختیار کمتر از ۲۰۰ نفر است، آیا نمی‌توان احتمال داد که سهم مردم از تسهیلات‌، بازهم به جیب همان‌ها و دیگر گردنه‌گیران رفته است!؟ ^۳۳

 

این مقاله در هفته نامه ۹ دی چاپ گردیده است.

 

 

پی نوشت ها:

۱. ” ولایت فقیه، هدف اصلی فتنه “. ویژه نامه روزنامه ایران به مناسبت اولین سالروز حماسه ۹ دی.دی ماه ۱۳۸۹. ص ۱۹
۲. عبدالعزیز رضوانی.” امیر ارجمند، حلقه مفقوده موسوی تا منافقین “. هفته نامه ۹ دی. ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۰. ص ۱۴
۳. ” از کیان تا جرس؛ بررسی حلقه های ستاد موسوی و کروبی در خارج از کشور “. هفته نامه مثلث. ۸ اسفند ۱۳۸۹. ص ۱۹
۴. هفته نامه ۹ دی. ۲۳ بهمن ۱۳۸۹
۵. روزنامه جوان. ۲۷ بهمن ۱۳۸۹
۶. “طراحی پروژه، از وحدت ملی تا انقلاب مخملی”. هفته¬نامه ۹ دی. ۲۱ خرداد ۱۳۹۰. ص ۹
۷. سایت انتخاب. ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲
۸. سایت فردا. ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۵
۹. سایت رجا نیوز. ۱۷ اسفند ۱۳۹۴
۱۰. سایت فردا. ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۵
۱۱. پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای.” نقشه ی نقش بر آب “. تهران: انتشارات انقلاب اسلامی، ۱۳۹۰. ص ۹۲
۱۲. روزنامه کیهان. ۳۱ شهریور ۱۳۸۸
۱۳. سایت مشرق. ۲۳ آبان ۱۳۸۹
۱۴. امیر حسین ثابتی منفرد.” روزشمار هشت ماه نبرد مقدس “. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۹. ص ۶۵۵
۱۵. محمد علی حسینی مقدم. امیر ناصری.” روزشمار فتنه “. قم: مهر سجاد، ۱۳۹۰. ص ۵۱۷
۱۶. منوچهر محمدی.” انقلاب اسلامی در بوته آزمون، جنگ نرم بیست ساله و فتنه ۸۸ “. مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، ۱۳۹۱. ص ۳۷۰
۱۷. ” ولایت فقیه هدف اصلی فتنه “. ویژه نامه روزنامه ایران به مناسبت اولین سالروز حماسه ۹ دی. دی ماه ۱۳۸۹. ص ۱۷
۱۸. حمید رضا اسماعیلی.”شورش اشرافیت بر جمهوریت”. تهران: مؤلف، ۱۳۸۹. ص ۴۰۵
۱۹. محسن نعماء و محمد مهدی شکروی.” عروسک های غربی: جریان شناسی حمایت و پشتیبانی آمریکا و غرب از جریان اصلاح طلبی در ایران ( ۱۳۸۹ – ۱۳۷۶ ) “. قم: وثوق، ۱۳۹۰. ص ۳۷۱
۲۰. مؤسسه فرهنگی قدر ولایت.” تاریخ وقایع انتخابات ۸۸. جلد سوم “. تهران: مؤسسه فرهنگی قدر ولایت، ۱۳۹۰. ص ۷۶
۲۱. سینا تکاور.” دلارهای کثیف فتنه از کجا می آید؟ “. نشریه جوان. ویژه نامه نوروز ۱۳۹۰. ص ۶۶
۲۲. خبرگزاری فارس. ۱۶ بهمن ۱۳۹۲
۲۳. سایت همشهری آنلاین. ۲۶ بهمن ۱۳۹۲
۲۴. پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری.
۲۵. کامران غضنفری. ” پرونده هسته ای و ابعاد پیدا و پنهان آن “. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۹۴. ص ۲۶۰
۲۶. روزنامه کیهان. ۱۷ آذر ۱۳۹۲
۲۷. پرونده هسته ای و ابعاد پیدا و پنهان آن. ص ۲۶۴
۲۸. سایت شفقنا. ۲۶ تیر ۱۳۹۴
۲۹. سایت تی نیوز. ۳۰ تیر ۱۳۹۴
۳۰. خبرگزاری فارس. اول آذر ۱۳۹۵ کامران غضنفری. ” پرونده هسته ای و ابعاد پیدا و پنهان آن “. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۹۴. ص ۲۶۰
۳۱. حسین شریعتمداری. ” این هووها دلسوزترند “. روزنامه کیهان. ۲۶ فروردین ۱۳۹۶
۳۲. حسین شمسیان. ” آمار در برابر مردم “. روزنامه کیهان. ۲۴ فروردین ۱۳۹۶
۳۳. همان.